Προσωπικά αντιμετώπισα αρκετές φορές τον εφιάλτη της θερμοπληξίας. Ίσως αντίκρυσα τα δραματικότερα και θλιβερότερα συμπτώματα, τα πιο απεγνωσμένα βλέμματα, τις πιο απέλπιδες μυικές συσπάσεις οργανισμών που πάσχιζαν να κρατηθούν στη ζωή, τα πιο καυτά δάκρυα ανθρώπων που πιότερο από τον πόνο της επικείμενης απώλειας του αγαπημένου τους συντρόφου, βίωναν την ασφυκτική πνιγμονή των ερινύων και των τύψεων για το…λάθος τους. Γιατί σχεδόν πάντα, στις περιπτώσεις περιστατικών θερμοπληξίας, το λάθος είναι…ανθρώπινο.
Διαβάστε περισσότερα